Bir Endülüs Köpeği

Deneysel Sinema’nın ilk örneği olarak kabul edebileceğimiz 1929 yapımı film, sinemaya gerçeküstücülük anlayışını armağan etmesiyle de bilinir. Ünlü İspanyol ressam Salvador Dali ve Luis Bunuel’in gördükleri bazı rüyaları birbirlerine anlatmaları filme esin kaynağı olmuştur. Nitekim Luis Bunuel, ’Son Nefesim’ adlı kitabında bu konuya değinmiştir? ?En anlaşılmaz filmler? gibi listelerde her zaman üst sıralarda yer alan ’Endülüs Köpeği’, üzerinde en çok tartışılan filmlerden biri de olmuştur. Eleştirmenler, felsefeciler, edebiyatçılar, sanatçılar ve farklı branşlardan önemli isimler filme dair sıradışı çözümleme girişimlerinde bulumuş olsalar da, bu yorumlar hiçbir zaman kesinlik kazanamamış ve ne Dali ne de Bunuel tarafından doğrulanmamıştır. Dali için film : ’İstenmeyen rüyaların imitasyonu’ iken, Bunuel içinse : ’Psikolojik, kültürel, mantıksal hiçbir açıklamaya imkan vermeyecek düşüncelerin ve görüntülerin benimsendiği’ bir filmdir. Filmde ne yapılmak istenmiştir, anlatılan nedir, nereye varılmıştır gibi soruların hepsi, 78 yıl sonra bugün bile hala sorulmaktadır ancak net bir cevabı malesef yoktur. Filmin bana göre en önemli cazibe sebebi de budur. Bunuel ve Dali istediklerini kesinlikle başarmışlardır. İçerisinde, bilediği ustura ile bir kadının gözünü ikiye ayıran adam, bir bulutun Ay’ı kesmesi ve avcunun içinde karıncalar dolaşan adam gibi rüya olduğu bilinen sahnelerin yanı sıra, mantıklı açıklamasının olmadığını düşündürebilecek onlarca sahne de mevcut